քլ Ա/>2՚կը> չէր վարող անել Արաբաս, Լան ամբողջ աշխարհը։ Եւ մեծ (ս|ւ է։ պ։ղհօք յունական բաժի՛նը կարՏղ էր աւե քոեաց երկիր դառնալ հայութեան համար» Արշակից հ,րխ բյ,որ տարիներ յեաոյ Վասպուրականի, Կարսի թէսգաւորները և իշխանները թողին իրանց կալուածները յոյ ՝ներին և անցան ըիլզանդակսՌ։ Հոդը, որպէս դի կաբսղանան ապրել Արևեչրից արշաւող մօնգօլական ցեղերի ձեռքից» Բայց չապրե ցին նրանք, իսկ նրանց թողած երկիրները շարուձակեցին անաէր ապրել օաար չուծի ս»ակ. Կա՜ն հարցեր, որոնց լուծողը միայն հայրենիքը կորող է լի՛նել,
Պարսիկները իսկոյն չը յարձակվեցին հայկակա՜ն քրիստոնէութեան վրա, այլ նախ միացներ ձեոը ասռան որ անվնաս դար&նեն ՚նրսքն, հեռացնելով արեմտեան ազդեցութիԼ— նից, Յունական լեզուն, որ Սասպկեանների համար քաղաքական մեծ վտասնդ էր, արգելվեց պարսկական բաժնում և կրօնական պէա քերի համար թոյլաարվում էր միայն ասորական լեզուն, իսկ ուրիշ դկպքերում պարաաւորականը, իհարկէ, պարսկերէն լեզուն պիտի լինէր։ Ասորիները պարսիկների համար վտասնդաւոր չէին կարող լինել, քանի որ մեծ մասամբ պարսկահպաաաքչներ էին
//ենք շատ ամնգամ տեսանք որ ասորի
