աԻ> իչ աքապաա է իր համար
Մաածութիւնները ովնռմ ւ\ է իր սրաի ու գգացմունքների հետ ոանհԱացաձ մարդը դանում է նրանց մէջ յաւիաենակ,<ամն ճշ մարտութեան դադաԽիքըէ
նա դդում է որ մարդը դաւազանից չէ կրթութիւն ստակում, համսդմոանք կագ մում, որ նրասն սլէաք է սովորեցնել, նրա Սրաում պէաք է մշակութիւն աէտնել, սերմեր ասնկելէ Փարոդչութիէր չէ օգնում, նը շանակում է որ պաաահարար լսած խոս բը աէաԱգօր է իաիսսդելու խնչ հաս
էոաավել է սրաի մէջ մանկութիւնիցտ Պէաք է, ուրեՕԼ, այԴ սրաի մէջ մասհկութ իլկից էլ սչաաուասաել նոր հասկացոդութիւններ,
ադէաք է տալ նրան հեշտը, հարագաաը և ոչ թէ օ։ոարինը փսւթաթել նրա վդին։
Տրաում ու ախուր, մաքերի մէջ խորասուզված, Մեսրոսլը շլսւո օրեր որոնում էր մի ելք< հրաշալի՜ երկունք, գոդթան դա
. լսւոը մեր Iղաամութեասն մէջ պէաք է հռչակվի ոչ միայ՝1ւ իբրև հին երգերի հայրենիք, այլ և իբրև մի ոեդդ ուր առաջին անգամ ծնվեք) հայ գրակասնութեասն միաքըւ ԱյԱաեդ, ուր դարերի ընթացքում ժողովուրդը բերանացի դրակաԱութիւն էր ագահսլաԱում բամ բիոների ձայնակցութեամբ, նոյն այդ հոդի վրա, նոյն այդ ձայների Ժէհ սլարգվեց, ան
