Այս էջը սրբագրված չէ

մոլմ այս բանը, այնպէս որ բոլորովին պարզ չէ թէ յէ/1 մինչե //եռրոպը հայերէն նաւոր1 այբուբեն։ են ի/օսել այս հար՛

ցի առիթով։ Ծեր բէմնասիրւնթիճը, հիէ&

վելով պատմագիրների տառացի իմաստի

վրա, ք&քանոսք է որ հին ժամսւԱակներիէյ

գոյութիւն ունէին տառեր, բայց մի և նոյն ժամանակ հաստատապէս Արեգում է որ Մեսրոպից առաջ հայերէն դրականութիւն չէ եղեր Եթէ այսպէս է, պէաք է, ուբեմն, ընդունել և այն, որ այդ տառերը անպէար ընկան էին, նրանք չէին գործ ածվում նոյն իսկ արքունի և դիւանական գրագրութիւնների մէջ, որովհետե յայէէ/նի է և Ահյն, որ գրագրութիւնները չինում էին յո$նակաե9

պարսկական և ասորական լեզոէներովւ

Մենք չենք մանի այդ հարցերի ւքաա

մամեութեան մէք» Պատմական հանելու կն հր կահ, որոնց լուծելու համար գրակսւն փաստեր են հարկաւոր։ Երբ չը կան այդ փաստերը, ամեն մի հարց լուծելու ձգտումը կը Տհայ հա է սյնականու թիւն՚հերի շբքսքնում։ Եւ բացի

դրանից գանիէլեան տառերի հարցը, որքան էլ մասնագիտական հետաքրքբութիւն ներ կայացնէ, մեգ համար երկբորաչական նշանակութիւն ոճի, քանի որ, ինչպէս կը տեսնենք յետոյ, Մեսրոպի ամենամեծ գործը օ՝ա ռեր հնարելը, այսինքն հնչիաններ պատկե֊