լել<ր ունհ՛հ նմամհութիւՏւ յուԱակամն աոաոերի
հեաու Իսկ գէնգերէնը կարդացվում և դրվոամ է ՚1Իտ դէպի ձախ, և մեր տառերը զէնդտիէհլէվեամհ աոիպին մօաենում են մի այ՜հ 1է1յ՜հ ֊մամամեակ, երբ նրանց էլ գրում ե՜Աք աքից դէսլի ձախ, այժմեան ուղալութինը շա֊ռ ենք աալիս դէպի յեա )։ Եթէ ճիշա համարե՜նք
դէնդակսւն թէօրիան, ւսյւ մամանակ պէաք
է ասենք և այ՝ո, որ ինքը, Մեսրոպը, չէր կա
րոգ կատարել այդ յեղաշրիլմը միանգամից, պէաք է ենթադրենք, որ ազգի մէջ վաղուց մշակված էր ահից դէպի ձախ ուդգութիւն աաեցող աոառերի ձեր և Սեսրոսլը միայն ւիոփոխեց նրան, դարձնելով ձախից դէպի ահէ
.Իսկ եթէ ըեդունենք վաղուց հայացոած ղէն
դական տառեր, ւսյն ժամանակ պիտի յքն+ գունենք և հայկական, դրա թեսքն գոյութիւ՜4ւյ մինչե Մեսրոպ, մի բլսն, որ չէ ըհդունամ մեր բանասիրութեանւ լրջամիտ մասը» Սակայն այս բոլորը դԽւ չէ ցոյց աա լիս թէ Մեսրոպի գործը հեշս,երից էր, Ա«աջին հայեացքից կարելի է կարծել թէ Մեորոպը մի պարզ լ&գօրինակոգ էր, հեանաբար և անհասկանալի է թէ ինչու պիտի նա այնքան չարչարվէր, գէս ու գէն ընկնէր։ Մ ես֊
) հոմեմաաութէաՏ համար վերցվում է ոչ յէէ մեր այժմեն տառեր/լ, այլ Մեխողի ԲԿէԼ՝ ՜
յ՚ոձք կոչվում ե երկաթագիր։
