նա մ Լէ՝և այ՛ն գործի ոդան, որ կասէաբել էր Մեսրոպը։ Մի բոլորովի՛ն ժողովրդական գործք որ կատարվել էր ամէտԱբի համար— թէ թագաւորի, թէ նախարարի, թէ վերջին նախրարածի համար։ Ամենքը պիտի վայելէին մեծ բարիքը» ՝
Կւարիաձը իր ուսուցչի վերադարձը նըմասեցևում է Մ՝ ովսէսի իջման Սինայ սա բից> երբ հրէաների հայրենասէր մարդարէն տա՛նում էր Եհովայի տասը պաագաէքներըւ
Այդ նմաՍութիւհւը բերված է այն մտքով, ր ՏոյՏ ՚ո1էԻ թէ Մ ես բոսի, էլ Մսվսէսի
նման հաղորդակցութիւձւ ուԱեցաւ ասաուա
ծութեան հեա, ուրիշ տեսակ նմանութիւն չը կայ. Ամենից առաջ յիչենք այն, որ Մով
սէսի ճաեապարհը Սինայից մինչե հբէական
վրաններբ նաքան չէր այն ոգևորված ըեգոլ նելութեան, որ ցոյց տուեց հայոց աշխարհը իր տառերինւ Այնտեղ ժողովրդի ուրացու֊
թիւն ու յանցպնքնել& էի3 Մովսէսի առաջ, այստեղ մի յաղթական գնացք էր, որ մինչև երկինք էր բարձրացնում Մեսրոպի յաղթութիւնը, Մեր ամբողջ պատմութեան ըն թացքում սա առաջին մեծ գէպքն է, երբ հայ ժողովուրդը մի ճչմարիտ, նշանաւոր յաղթութիւն տարառ նոյ՛ն իսկ եթէ Տիդ բանները աւելի սսվորակսէս երևոյթներ լի՜
նէին մեր պատմութեւմս մէջ, դարձեալ նը
