շսւսք կան. էլ չենք խօսում այն ազգերի մաIIէ՚կք որոնք անհետացել են աշիւաբհից ի բանց դրերի և լեզուի հեսւէ
4 է ՏոՏ սւԻ այս տեսարանը.
Միչա մի և նպ քնըք յաւիաենականը, անփոփոիւելինյ ԼԼյրուր/ւ՚են էլ, ինչպէս մարդը, ինչպէս մարդկային ամեն մի գործ, ենթարկված է գոյութեան կուի անողոք Օրէնքին։ Ինչպէս դիակ, այդ օբէնքը ասում է որ կուի մէջ գոյութիւն պահպանում են նրսւԱք, որոնք աւելի կատարեալ և լալ պատրաստված են1 Մեսրոազի դիլտը 15 ՛էս։բերի ըհ թացբում դասվում էր գոյութեան ամենա կատաղի կուի դաշտում, և այսօր էլ նա կայ, ապրում է, Այս գեղեցիկ երնոյթը ամենիհ
աո աք ք իհարկէ.ճ Մեսրոպի հանճարին է պա տիլ բերում, որ տուեց հնար եղածին չափ ամենակատարեալը, այնպիսի մի գործից, որից աւ ելի լալը հային հարկաւոր չեղաա.
այդքան երկար ժամանակ։ Հայոց լեզուն պա֊
կասութիւն չէ զգացել, չէ ճնշվել Մեսրո սլեան տառերի շրջանում, Եւ այսօր էլ, բսփբդ պահանջների և մրցութիւնների մեր ժամանակում, տեսնում ենք թէ որքպս լիակա
տար ու անպակաս է 1500 աաբի առաջ եղած
գիւտը,
Սակայն տառերը ինքն ըսաո ինքեան, որքան էլ հարուստ ու կատարեալ գործիք
