երկրի ղաԱաղսքկ կողմերում բացվում են դպրոցներ և միաժամանակ պատրաստվում են գրքեր։ Հասկանայի է է որ հայերը նախ պէաք է ամեն փոխ աահհէին ու
րիշներից։ Սկսվում է վերին աստիճանի ե
ոանդոտ թարգմանչական դորձու5ւէութիւ5ւ. դա թարգմանիչների մի ամբոդ դարագլուխ է և մեր առաջին դրական դորձիհները ե բաիյտապարտ սերոճդների կողմից ստացել են «թարգմանիչ» պատուանուեը
Ամենից աոա հարկաւոր էին, ի հաբ կէ, եկեղեցական գրքեր։ Եւ տառերի գիտից յհտոյ անմիֆապէս սկսվում է Աստուաէաշուճւչի թարգմանութիւհը։ Այս հսկայական դորեը երկար տարիների աշխատանք էր պահանֆոյք և նրայյն նուիրվեց դլխաւո
րապէս Սահակը, մինչդեռ Մեսրոպը աւելի
շատ ճաս ա պա բհոբդում էր դան ա գան տեղեր, կատարելով բոլոր նոր բացված դպրոցների վերաբերմամբ վերահսկողի պաշտօն։ Եթէ
յգ էլ 1Ը Ժ՝՚էր՛ եթէ մեսրոպը Սահակի
գետ միշս, աշխատէր, դարձեալ երկուսի ոյ Ժերը, լեզուադիտութիւնը բաւական չէին լինի զգացվող մեձ կարիքը լրացնելու համար, գրական դորներ շատ էին հաբկաւոր, և ահա ս։ Սահաքչն ու ս» Մեսրոպը յղահում են մի գեղեցիկ միտք—պատրաստել զարգացած մարդիկ, աշխատակիցներ։ Նրանց դըպ֊
