ինքն էլ մուրացկպն էր։ Ժամանակի լուսաւո բա թեաւ հայրենիք է&ոայք էր դարձեալ Յու
՚նասաանը, թէե այղ ահդ գիաութիւՏւն ու
գրականութիւնը անկման մէջ էին՝ համեմաոած Պլաաօնների և սքիլէայկերի դարի հեա։
որքան էլ աննպաստ լինէին քաղաքական հանգամանքները, որքան էլ յոճակաւ/ս կառավարութիւնը սառե ու ասնաոարրեր ւ որամադրութիձ, ոճէր դէպի հայերի ազգային ամենակարևոր շահերը, յուեասիրութինը,
այնուամենայնիւ, մի պԼհրաժեշտութիւն էր, որ ըԱդոահհվեց մեր առաջին գործիչների կողմից իբրև կեանքի և մահվան հարց։ Այն հանգամանքը, որ ու Մեսրոպը իր գործի համար հ> դհ ո ւ թ ի որոնում էր քԼսորիքում, մի կողմ թողնելով ՑուԱաստպնը, սքհղուշտ ոճւէր իր մէջ ԲնտԻ ուրԻշ պատճառներից, նաև քաալաքակսքն նկաաուէքներա Միշա հայ գործիչների գլխին դամոկլեպհ սբէ ղէս կախված էր այն իրոզութիլկը, որ Պարսկասաոսհնի համար վաոանգաւոր չէր միայն ասորակն/ն քրիսա.ոոնէութիւնը. հայերն էլ ստիպված ասորիներին էթե գիմում։ Սաոաքին թարգման։ռ թիա&ներլ9, օրինակ Աստուածաշունչը, եկեղեցակպն գրքերը, ասորերէնից կասշարվեցին։ Բայց տարիների փորձը ցոյց տուեց որ այդ աղքատիկ ադբիլրից միայ՜ն աղքատ ու անկատար բան կարելի է վերցնել։ Սահակն
