ե նոյն Ժամանակ մե՜նք այն էլ պիտի ոճե նանք աչքի առաջ, որ այդ դարը տաղանդների քար էր և երբէք հայ կեանքը, մինչև աոամնութեբոբդ դարը, այ՜նքա՛ն աոաս> չէր տաղանդներով, ի՜նչպէս Սահակի և Մեսրոպի ժամանակ.
Ինչ/է ւ էր այսպէս։ կեա՚Աքն էլ բնու֊
թեա՜ն պէս գաղանիքներ ոճի, անշուշտ ա
մեն մի ծՂՏնդարերութիւն պահանիւմ է յար. մար հող և պէտք է ենթադրել որ Սահակ Մ՚ եսրոպեսւև գործոճէութիւնն էր ադաաո ծննդաբերութեսճւ առաջին պատճառը. Աքդ տաղանդները ստեղծում էի՜ն նոր և նոր եբևոյթներւ Թարգմանութիւններով սկսելը թարգմանութիւնների մէջ .անշարժանալ չէր նշանակում։ Նպաաւտաւոր միջավայրը պիտի յարուցանէր և ինքնուրոյն մտքեր, եթէ կայթն այղսլիսիները կեանքի մէչ, Եւ յայտնի դարձաւ որ նրանք կան. Եղիշէն ապացոյց է թէ զգացմունքը ինչ սիրուն էԼեր կարող է հրաշակերտել նոր դրական լեղուով, իսկ Եզնիկ կողբացին մի հոյակապ յիչատակարան է թէ սառն գիտնական լրիւթիւնը, բարձր ու նուրբ մաոածողութինը նոյնպէս գեղեցիկ գործիք ունեն հալ լեղուի մէչ, և չէին կա. բող կաշկանդված 8եալ հայ մարդու մէչ, չէին կարող իտրթ Օևալ հայոց դրականու֊
թեան։
