հիաքԼարկութիւն կասր հայոց աշխարհում, և դա եկեղեցին էրա նա մաքառեց երկար/ իր ասչխոյմով ու աքեծ եաւաԵդով ա1ւհ1սս« ՏքԱաց .քաղաքական աիոթորիկների էէէֆ, ուրեԱև նա էլ ազէաք է &եար յաղթանակի տէր, ՛նրան
յյչիէոի պաս։ կաաան է բ նոլաճած աքեծ քմարդկանց մահերի մէֆա Եկեղեցին իրա
յյչահ ռվւսն և լ էր ւսոռք. ամեն տեսակ զոհեր ՚լՎ իր այդ նպատակին, նա վերիապէս, գաաւ իրական միիցը ֊Մեսրոպի տառերը։ Նա այդ միքոցը նա սկսեց գործագրել լոկ յիր օգաին։ հայկական իրականութիւնը, չու է։ «I» ուժասպառ , հնազանդվեց այդ գրութեանա Ճհնդոէնվեց և սրբագործվեց մի տեսակ օ յէէնք։ մտաւորը, դիրն ու լուսաւորութիւնը հոգեորականութեան, իսկ աաւշիասրհասյին կեան֊
Այս իէիսսւ սահմանասգծսւմը սէեեց հրհչասր դարերա ԿեսՏնքը և դրականուքէիանը ճհհալով աւելի և աւելի հեոացամէտ իրարից, կեսանքը ըեկաա. մթութեսւն ու աաէսյայտութնան մէջ , իսկ դրականութի՜ւնը վերացակահ, անմարմին գարծալ, մի նեղ շրջասի
մարդկանց միայն մատչելի էր, սաոն, հիւթերից ու կենսական ֆերաՏութիւնիաք զրկվածա ճակատագիրը այնպէս էր անռրինել որ հայ մողովուրդը միշտ շրքապաաված լինի այնագիսի մեծ ազգերով, որոնց պետական կ աղ֊
