Տալ այՏ կաթողիկոսին, եթէ նա միա՛նար դասսդէր նախարարներ։ Ա»> էսկ եթէ չը միա՛նար, պիտի կորցնէր նոյն իսկ կաթողիկոսականն էշխանութէաՖրւ Ահա որքան »1ւ«
աչառ էր Բահրաժ֊գօբըէ
Աասհակը, աաւանց սւատանվելու, յքեդու.֊
նեց երկրորդ վիճակը. նրա պէս մարդը քէր կարոդ, էհարկէ, հր և է համակրութէաՅ։ Ու. ն ենալ գէպէ ղաւագիրներ։ է մա անի հհ երի ստոր գործը կատարվեց այկ, ինչ պատ
րաստվոլմ էր պարսից արքունէքէ ի արկ֊
Ղ՚՝֊՚՝ր /|»ԿԻ «”«4» 1՚Բր թէ գԱեվեչով հայ
նախարարների ցանկութեան վրա, որմկք բացարձակ յայտնեցին թէ էր ակը թագաւյւր չեն ուղում, այչ խնդրում են մ։ պարսէկ էշ՝՜ խաԱաւոր ուղարկել Հայաստանը կառավարեչու համար, Վռամը ոհսչացահ յայտարարհց
հայ Արշակունէեբէ թագա.ոբութիւնը> հա
աՕւտարէմ էքևանլով էր սպաւ&ալէքին, նա միաժամանակ հքք՜էճհակէն էշ կաթոդէկոսակսիլ էդխանութննէը դրկեցւ ԵդւՇւ. դա տաս տա՛ն
այն՜՜ վերֆիեէ համար, ինչ էր նրա քքեգքլ։ >— հ1 դիաեկ, ՛Բացի յունասիրութիէձւից։ այդ հեղ ն առաջին։ հոգևորականը, որքան թոյլ են տալիս ՛դատել նրա կենսագրական հէսծգամւսնքները, ոչինչ վնաս չէր հասցրել պաիսէց կառավտրութեանէԲայց չըմոոանանք որ դաւադրութէաՖը պարտավոր էր տեղ
