պատրասաոել դաւաճանի համար, Սոէ֊րմակը կաթողիկոսութին աոաւսւէ Սրանով արդէն շատ բան կարելի է բացաարել.
Այս բ ոլորը ։ոեղի ունեցա. 42, թ֊
Iչա՜ն է՛հ յ ւ Պարսկական դաաասաանը փակեց իր դ/ձւերը և իրականութեան մէ էքեացին. մի թագազուրկ թագաւոր, մի անաթոո կաթոդիկոսք մի պարսիկ ւքէձւրւԼԱլա ևնրա հետու ընծաներով ու փաո֊քով բեռնաւորված նա
իւարարսերը, մի 4«« էլ Սուրմասկ, Բուն
շարժառիթը, որ մի այդպիսի յեդափոիութին պատճառեց, այդ ընծաները, այդ պա. աիէներե էի՝Ա. Արաոաշիրի կնամոլութիւնը մի թշուառ պատրո լակ էր, գժուար է երևակայ ել աւելի անպաաիւ, աւելի սաոր անկում մի պետական կազմակերպութեան համար։
Եւ այս անկումը, բարոյական այս մսան, կութիւնը սէեղի էր ոճէքեում մի ժամա՛նակ, երբ հայոց աշքսարհում նոր հաստատվել էր էժողովրդական լուսաւորսւթիճը, ուզիզ քա֊
”րԴ գր էք» իչ յդ երկիրը էր
գիր ու դպրոց, Մաոաւոր առաջադիմութիւնը մի հսկայական ոյժ է ամեն մի ժողովրդի համար. նա բերում է դիաակցութիւն, հասա֊
) ւքԼր »ք«յ#» ®#4ն« Տաա աէաաաա յա՝է.ակագր»ւթիւ> էն ,է Ծէ,նք Աաևեցէէ գԽքմաց։ ս,ակա Ապհկէի Ժ—
մահա.զագքութեա՝Խ։
