րակակպն գագափալքների բարգաւաճում, պատրաստում է պարտաճանաչ քաղաքացիներւ Իսկ մեզանում մտաւոր վերաձնուիքեան հետ կապված է քաղաքակա՛ն անկումը։ Փա ոորգ դարը, ճիշտ է, շատ աննշան ժամանակ է մի ժողովուրդ հիՁնովին կրթելու համար, բայց մե՚եք սխալված կը լինենք, եթէ միայն ասյդքսքեն ասենք այդ ժամանակամիջոցի մասին։ ՝Բսան և հինգ տարին բաւական էր, որ ժողովրդի մէջ այնքան գիաակցութիւն զարգաԱար, որ այնպիսի մի ծանր դրաման, ինչպէս էր Արշակունիների ոչնչացումը, գո ն։ ցնցում ու ցաւակցութիւն պատճառէր ժողովրդին։ Ըստ երԼոքթին, այդպիսի բան տեղի չոճեցալ, քաղաքակասն մահացումը անտարբերութեան հպԼգիպեց։
Այս իրոդութիւնը ցնցում պիտի պաս, ճաոէր Սահակին ն Մեսրոպինւ հարույսծը բաց արաւ նրանց աՎև փորված խորխորաաոբ, և նրանք ասնշուշտ այժմ աւելի պարզ ըմբռնեցին իրանց դպրոցների անկատարու թիւնը։ Տարրական կրթութիւնը, որ տալիս էին այդ դպրոցները, դես բա լական չէին, գրագիտութիւնը դեռ լուսաւորութնն չէI Եւ տհտ այդ ցնցող աղէաից յեաոյ է, որ եբկու բսկերսերը ուղարկում են իրանց աշակերտներին արտասահման։ Պէտք էր բարձրսւցնել լուսաւորութեան մակերևոյթը։ Մենք
