Այս էջը սրբագրված չէ
րաԽք նոյն իսկ պնդում են որ յոանաց ագաւորը աԱպատճառ պատիժներ ու պասէոլ հաս հան։ այդպիսիների դէմ.
ուսուցիչների հայեացքը ժառանգեցին և աշակերտները, Եթէ հԸ լինէր այդպիսի հայեացք, հինգերորդ դարի կբ օԱական ապըս
աամբութիւնը չէր գործադրի այնպիսի ասն֊
ողորմ սարսափահար միջոցներ։
Եւ արդեռք միայն հայոց աշխարհմւ «ք որոնենք այսպիսի հայեացք, Ամբոդ, Արևմուտքը չիք՛ն է նոյնը հաստատող փասաոերք1։ Յիշենք Եփեսոսի եկեղեցական ժողովը, ուր հաւաքՎւսծ եկեղեցական նշսՏնաւոր հայբերը պիտի վճռէին երկնքի հարցերը, բայց զզուելի բոհութիւն՜կե բ , բարբարայական ա
րարքներ էին գործադրում իրանց հակառա֊
կոր,չների դէմ,
հայեացքբ ընդհանուր էր,
Ամենքը, այո, մարդիկ էին«
