Դ.
էի <«»/|»է յզՂէզավա
թիլր. Եղնիկ ձոդբացոլ «&,» քկանդ»/,, իբրև
յամա/նակի /ռւսաւռրութէան յուշարձան,
էութեան կիդբշ՛—հին աչխարհը կրօն է որոնում—իւիփայական էանՕնեք—՚քրԻ ՚նր
յարմարվում է հի գիռթեռն, 1կկաադրիայի •էէէ3ք նկեդեցռ ընդունակ. աւանքլթիւն և հեդինակութիւն, Փրիստոնէութիւնը իբրև նոր ազգէրի ուսուցիչ։—,Եդ։ Ադանպոցէ֊է հանգամանքները քբի»ա»եայ գրող ն դիսութնն, ֊Եզնիկի քննա֊
դատական կարո դա քՏէ ւնըւ Սաղդեզականռլթեան
հերքումը. գիտնական փորձ.֊Եգնիկը միակ հրեոյԻը ւէ հինգերորդ զարում։—Ընդէարռ մր արսիկ երի Տ4» ս.\ի«ավ,հ,ի էր.
Այժմ անցնենք միլս կողմին» Անկասկածելի պէաք է համարել որ
հայերը իւրացրել, ազգայնացրել էխ. մազ
դհգակաԱուիքեան շատ պաշաամոանւեր։ Իբ֊
րե նոյն արիական 3‘ՂԻ11 պատկանող մի
ազգ, հայերը, ի հարկէ, պարսիկների հես, շատ լնզհսնուր բսներ ունէին լեզուի, կոպաոուբական ձգտուՁԼերի, աշխարհայեցողու֊
