ներիէք շատերն են դուրս եկել յոճաց 54 թանոսական փիլիսոփայութինը հերքեր».։ Գրանցից մկէքս է և Եվսիկր։ գիտութիւնը գտել էր որ լուսինը սեփական լոյ,յ չու՛սի և արեգակն է, որ լոյս է տալիս նրան, Եհսիկը ընդոմեում այդ ճշմարտութիլկը, որովհետև հրէական աւահդութիւնները ա այ ում են թէ Աստոլաե լուսինը աւաոեղձեց գիշերները յոյօ տալու համար։ Եկեղեցու հե ղինակութիձւը նրան կաշկանդում է շսս» •ոեդ։ Այսպէս, նա ասում է որ դևերի գոյութիաձւր հերքվում է դիտութեան կողմից և սիրով բերում է այդ հերքումը հաստատող ասպացոյցները, Ընթերցողը սպասում է որ ահա նա կասէ թէ ճիշտ է դիտութեան խօսքը, Բայց դիտնական քրիոտոնեան այդպի֊
Ի Ք՝յ1 սղելու ադատութինից դբկվաե է.
որ դևերը պարդ յիշվւ՛ են Ալետարանի Դ2> նոյն իսկ խոդի կերպարանք էլ են բ1։դոլՍոլմ։ Եւ նա դժուարութինը շտկում էք ասելով որ թէև գիտնականները ապացուցա՛հում են թէ չը կան դևեր, բյց •դէար է հաւյստալ որ նրասնք կասԱ։ Երաղկերի վերա։ Րերմամր Եվհիկը սկոում է մի գատոդութիձւ, որ կարող է ունենալ ճշմարիտ լուսաւորվաե մարդը։ Հիաքնվելով դի տութեան խօսքի վրա, նա սկսում է բացատրեչ թէ երաղչ։ ինչ լ&ական պասէճա։ճէերի հետևանք
