թիւններով է ղեկավարվում։ Եւ այս պա$ոճառով այդ գործը շատ նշանաւոր է իբրև մի իքեքեուրոյն պտուղ, որ լուսաւորված հայը էք ԿոՂ՚Դց մաԱոսմ էր մարդկային մտաւոր դսքևձարաեի մէի հերքումը դրվել է, ի հարկկ, այնժամանակ, երբ Ցազկեր աը, ուժեղի իրաւունքի հրա հիՏքնված, ու
դում էր հայերի վզին փաթաթել իր կրօնըւ Մի եոյւա, յուղմո»քներով լի ժամանակ էր դա. վաոված էին կրքերը, յարձակվելու, հարուածներ հասցԱելու աենչսքնքը լ&ւդհա ՜հուր էր հայ հոդևորականութեան , իբրև կուոզ կողմի մէֆէ Ղ՝ըա նմուշն է Եղիշէնւ Իսկ Եղնիկը պաս, է բօպէի ազդեցութիւնից. նրան հեաաքրքբողը լոկ դիտական ճշմար աութիւնն է. նա սառն վերլուծող է, որ հս> ճյսաարիմ Տհալով իր ըեարած մեթօդին,
գիանակասնի բարեի/ղճութեամբ նաի, մանրամասն կերպով, աոանց յուղվելու և հա ւասարակչոութիձւը կորցնելու, բերում է մաղդԱղակէսեութեան դաւանանքները, և ա պա մեծ հմաութեամբ մի աո մի հերքում է նրանց. Երևում է թէ որքան լայն ու բազմակողմանի էր Սահակի և Մեսրոպի աշասկերաների ստացած կրթութիձը. մեր աա դասնդաւոր հեղինակը տեղեկութիհե ոէՅեի ոչ միայն քրիստոնէական գրքերից, այլ և պաս, մութիւնից, բնական գիտութիւՕնհերից, մա
