Իր ԻԿէէՎ և ըեգոճակութիւններով այ՛նքան
դբաւեց պարսից աբքոճիքի ուչադբութիւՂ»ը, որ սաացալ Վքաստանի մարղպսքհի խո֊
2որ պաչտօնը,
ճարպիկ «ւ նուրբ քաղ»սքագէտ էր Վասակը,֊այս յաակութիւնը չեն ուրանում նոյե իսկ նքա թշնամիներրI 1էԱքքԽական բան չէ որ այսպիսի հպարտ և բԱղա՝նակ մարդու մէֆէ այն բարձր պաչս,օնին հասնելուց յետոյ ք փաոասիրակսքհ տէ/Աչեր էլ հասա$սա վէին» նա ծրագրեց մի գաշնակցութիւհ հո
հերի 46»՛ պէսրսից լուծը թօթափելու ե. անկախ թագաւորութիւն հաստատելու համար» հաչնակցութեան մէ մտաւ և Բաղաց թագավորը, որ սակայ՛ն մատ՛նվեց պարսից կանավարութեան ձեոքլք և սպանվեց» Այդ էաաու.թեան պատՏտէռյվ էլ ծրագիրը աքոդութին չուհեցաւ, բայց Վասակը կարողացալ խնամքով թագցնել ծայրերը և ոչ թէ ոք և է պատիժ կրեց իր մտածած դաւադբութեան համար, այլ և այնքան բարեմիտ երեաց պարռիկների աչքում, որ սաացաւ. մարզպանի պաշտօկ հտյաստանո ւմ»
Այս պաչտռնի մէջ Սիլնեաց իշխա՛նը, ի հարկն աւելի հաւանակպն պիտի համարէր որ իր գլուխը կաբժանանայ թագի» ոչինչ չէր պակասում նրա՛ն, բացի այդ բանիք/՝ չ հարստութիւն, հչ պասաիւ, Իր հա֊
