Պէէ յիշաաակներ, Եւ մեր ամրողք անցեա
ւոլմ չը 47 մ։ ռլբիշ օբ։ է այդ օր4այ
հմայք ուեենայ, ա ապրում է իբրքէ ազգայի՛ն սրրութիւն և գուց։ կայայտա՝եայ ոյն այդ ազգի հես, միայն
Աոաւօտից սկսվեց պատերազմը։ Տեսարա՛նը յաա ֊էլ մխիթարական չէր, Առաջին բաղխոլքքներից յետոյ հայոց բա՛նակը թուչացաւ, շփոթվեց. րա մի մասը չը կա բողացաւ կանգնել 1ւ փախուստ աուեց գաշ աից,
Բայց այդ թոյլեր վախկոտները չէին օրվայ վիճակը անռրինովկերը, Կախողներ էլ կային դաչաում, քաք, յամառ կոփող՛ներ, որոնք ամեն ինչ մոոյսյյաձճ առաջ մըղվեցին որ ցոյց տան պարսիկներին մի ժո դովրդի ինքնաճանաչութեան ամրողք բուհս թափը, Ահա դրա՛նք էին մեհ օրվայ խորհուրդը կատարում։
՜նոաորասձը մե\ էր, երկու, կողմից ընկան հազարաւոր մարտնչողներ, Ծանը, ճըն շող էի՛ն հայերի կորուստները, Վարգասնը չուզեց պահպանեչ իրանվաղուց նա ձգտում էր գէ՝ղԻ մարաիրոսութիւն, իսկ կազմալուծված բանակը պիտի նրան աւելի ես համո
դէր, ր ք| ես չարժէ ապրել, Եւ նա մահ
գաալ իր գինուորների շարքում, պատերազմի փոթորիկի մէչ, նրա հետ ընկան և միա
