վրա, բոլոր չարիքների պատճառ ցոյց աո լիս նրան և իբրև ասլացոյց՝ բերին այն, որ Վասակը ապսաամբութեան սկզբում քրիսէոո նեայ կուսակցութեան կոզէքեակիցն էր։ Միհրներսէհի համար դա մի Լալ. առիթ էր հեռացնելու Հայաստէմնի կառավարչին, որ, այնուամենայնիվ, մի հայ էր։ Բայց Վասակի կողմակիցների դբութիւնը այդպկս չէր» նրանք գլուխ բարձրացրին Հայաստանում, նրանցն էր էսքոդռւթիւնը, նրանք էին աիբում ու վայելումէ
Մոայլ բէակցիայի ամենավաանգաւոր եբեոյթը այն քաղաքականութիւնն էր, որ մտցրեց պարսից կառավաբութիւնը Հայաստանի մէչ. Բրիստոնէութիւնը չնչոզ կար.
գագրութինը չը վերացվեց, բայց պարսիկներբ աւելոբգ համարեցին այլ ես բռն «է թիւնների դիմելը։ Կարելի էր այնուհեան խաղաղ միիցներով տարածել մազդեզակա նութիւնը։ Իսկ խաղաղ միիցների գչխաւորը այն խրախոյսն էր, որին արժանանում՛ էր ամեն մի հաւատոուրացութիւն» Կաշառքները, աչխարհային բարիքները պիտի կատարէին այն, ինչ ագս։րսիկսհրը ուղում էին Իրականացնել ղկնքով և հրամանով» ով ու բացող էր հանդիսանում, ով օգնում էր սլարսից մոգերին, ով մաանում էր իր դժբախտհայրենակիցներին, նա արժանանում էբ
