կրօնակսւն պատերազմ շարունակելու նա աւելի մեծ հոգսեր ոնէրա հեփթադների ար շաւանքը դատարկվ էր պարսից գանձարանը, իսկ առանց գրամի թագաւորը չէր կարող իր կողմը գրաւհլ զորքը և առհասարակ կազմել կուսակցութիւՅ։։ մոգերի և իշխանների քանքերը ոչնչացնելու համար։
Այս շատ կարևոր հանգամսէքը, սակայն, աւելորգ չէ դարձնում Վահանի ապստամբական գսրծոդութիւնները. Եթէ չը լինէին նրանք, եթէ զէնքով և արիւնով մի երկարատև բողոք չը պահպանվէր պարսկական բէժիմի դէմ, Վադարշը ոչ մի առիթ չէր ոաձէենայ Հայաստանի վերարերմամր կարգագրութիւն՝ներ փոփոխելու։ Իր երկրի հոգևորակսքնութեսքն դէմ մղած կի՝ը գեռ
չէր նշանակում թէ նա նասանեան աոհմից չն I էլ $երմեռանգ մազդեզական։ ՛Բաք, յանդուգն դիմադրութիւնը, որ չէր թուլան ում Հայաստանի մէ$, հասկացրեց նրան որ այդպիսի մի գժոլար ժամանակամիջոցում աւելի լալ է խաղասդութիւհ հաստատել։ Եւ նա հայերին նոյն իսկ պատերադմող կողմ ճանաչեց և հաշտութեսԻս բանակցութիւն սկսեց.
Հայաստանի աւահմանագչիի վրա, հեր գաւառի նուարսակ գիլզում, պարոէը և հաքո, լիազորները աքշակեցին հաշտութեամն
