ա
9ոա՜նք վերագարձաւէ իր ուսուցչի մօա հոդ
մա.էաւէ Ամասաւնեաց այս դա լա որ Լարդանի ժամանակ չը մոոացաւ որ Մեսրոսվ ունի իր հոդում։ Նա ղինված էր ամրոդքովինք 1աէէոե.դի ն Ցովսէփի հետ էր։ Կուի դաշտ յաւ
ցինյ գ հր ու թ եսքն աւսնանքները ճաշւսկեցին
ե էէմաաունի էոոհմի կրաատեր իշխաները$
Արգէն ձորն հ՝հք էքել, ՝Բսսախը իր ֊վճիտ, աղմկարար ալիքներով բարի ճանա
սլարհ է մաղթում հնացողին։ Եւ յեաոյեր
էհեքի մէջ խրված պսսլղոճւ գագաթները—։ Արագած ու Մասիս։
գար ձեւսլ Արարատեան կրակված դաշ տը, դարձեալ ւոռթ ու աանքանք։ Բայց 0շականի յիգատա1լները նստած են քո մէջ, բոհել էյն աւրաիդ բոյոր խորշերը։ Նրանք յռոդէյրյ անմեո ղգացմաՖէքների ադրիւր գարձան, և այլ ևս ոչինչ չէ կարող չորաց՛նել կամ սաոհնել այհ աղբիւրքւ—ձչ այս խեղ•գոզ առթըւ ոչ Մասիսի յւաոցարա։ները։
Մեսրոպը ամեն աեզ։ Միչա Մհսր ոսրը. . .
Վ Ե I՛
