Այս էջը սրբագրված չէ

՝ բում էին կենարօն։,ացած. ՛Իրանից առաք, արևմուաքից դէպի արևելք շարժվելիս, հայե֊քո ԸԺւ էԻ։ մարաց պեսւութեան լուծի

ասակ։ Նախնական այդ շրջաններում էլ հայերին աևսալ և նկարագրեց յոյն զօրավար և մատենագիր Փսենոփոնր։ որքան կարևլի է գաահլ այդ է,կարագրութիւնից, հայերը բալական ցած էին գտնվում քազաքակրթութեան ասաիճէ»տնների վչքա և ունէին աձգ գրութեպհ համապատասխանող հասարակական կազմակերպութիւն։ ՚Բսենոփոնը չէ ա սում որ հայերը այդ ժամանակ ունէին թագաւորութիւն. հայոց երկիրը կառավարում՜ էր պարսկական սաարապր, և բացի նրանից։ միակ իշխանութիւնը, որին հանդիպում ենք այդ նկալ ւագրութեան մէֆ, դիւդական ւոանուաէրն է, Բայց այս չէ նշանակում որ Հայաստանը չունէր թագաւորութիւն> սաարապը հայոց թագաւորն էր, ինչպէս ենթադրում են գիտնականները, նոյն ՚ԲսէձյոփոԱր իր մի ուրիշ աշխատութեան մէշ մանրամասն նկալ, ագրել է հայոց Տիգրան թագա֊

• որին և նրա ըեապնիքըւ Բայց սեփական թագաւոր ունենալը չէր խանգարում որ եր կիրը հպատակ լինի մի այլ պետ ութեան։ Այս երևոյթը շատ սովորական է հին ժամանաէլսերա մ, մաԱաւաԱգ Արեմաեան Ասիայումւ Եւ այսպէս, սկգրիք և եթ հայ ազգըԻ