այած որ փոքրաթիւ էի՛ն, թոյլ էին և յաղթկու ոչ պ. յոյս ու՛նենալ չէին կարող,
Այսպէս երկար ու երկար ապրեց Ասորեսասէսի բնԱապետութիահնը, մինչե որ եըեա՜ն եկաւ մի նոր ուժեղ ազգ, որ իր Դա բուածը ուղղեի նրա դէմւ հա Մարաստաէան էր։ Ե. ասորեստանեան աԴագին պետութիւնը փլվեց ա քայքայվեց այդ մի հարուածիցւ Պաամութիւնն էր պատրաստել յգ վիճակը։ Ասորեսսւանը իր սեփական սիստեմի, իր բռնապետակա՛ն պաշտամունքի զոհը գար֊
ձաւ։ VI գարում մարաց թաղաւորը, Բարի֊
չօի թագաւորի Դետ, պաշարեց նինոլէն։ հըո չակաւոր մայրաքաղաքը, որին հպատակվել էին աթիլ ազգեր, որի մէջ ամբարված էին ազգերի Դարստութիէնները։ իբրև սեփակա ութիաձւ աշխարհակալ թագաւորսերի, ծակծկվեց, սԽյւսյտացաւ իր աւերակների տակ. մի 50—60 տարի ա՛նցած։ ասորեսւոաեեա։
մեծ պետութիւհից յիշողութիլ սքնգամ >յւ Աեաց, և նինուէի տեգն անգամ յայտնի չէր։ Իօչ տպաւորութիւն թողեց այդ կործանումը աշխարհի վրա, հր էական ազգը իր վրա փորձել էր թէ ինչ է ասորակա՛ն սուրը, ինչ է նինոլէից տարածվող լուծը. և նրա մարդարէներից մէկը, նաումը, այսպէս էր խօսոլմ նինուէի վերքի վրա«
օՎեյ արիաձւահեղութխ5/ների քաղաքին ք
