Պեէոակւսն կաալմակերպութիէը ասԱփոաիէէխ էքնաց և այն մալ։ում, որ վերասերվում էր նոսսճած ազգերին» Պարսկական աշխար֊
հաէ/կլռչա քժիւ՚Լր քանի՛ տարրեր ազգեր ու կուլտուրաներ էր հաւաքել իր ձեռքի տակէ Բայց դա ներքին կապեր՜ից, փոխադարձ Դամհրաշխութիւնից զուրկ մի մոդովածու էր։ Թագաւորոդը այդ բոհոր բաժ&֊բաժան մասնիէլների վրա ՜ հպաաոակռլթեան լուծն էր, որ
ասրտայայտվոլմ էր համարես։ միայն հարկեր
ճռալով։ Պարսիկները չէին դիպչում իրանց
նուաճած ազգերի տեդակսՌւ ներքին կագմակեըպութեան, այնպէս որ իրաքանչիւր ազգ կառավարվում էր իր աւանդական սովորութիւններովտ
&է ինչ բարբարոսական հասկացողու թիէններ էին տիրում իրանի լայնատարած պետութեան մէջ, ցոյց են տալիս այն հարկերը, որ տալիս էր պարսից արքունիքին իւրաքանչիլր երկիրւ հերօդօտը պատմում է որ Բաբիլօնից և Ասորեսատնից թագաւոբը ստանում էր ամեն տարի 1000 տաղանդ արծաթ և §00 ներքինացրած երեխաներիսկ հդքի&էիները, շարունակում է նոյն պատմահայրը, իլրսքանչիւր հինգ տարին մի ան֊
գամ տալիս էին 100 երեխաներ և 100 աղքիկներւ գմբախտ էին այսպիսի հարկեր ասուող երկիրները, բայց միթէ պակաս գըժ֊
