Այս էջը սրբագրված չէ

դևել եւբօպական սկալրուհքներր։ Եւ Աչէք սանդրի աՎև ոչինչ չը գիմացաւ. վիթխարի

Պարսկաստանը հին Ասորեստանի նման ցրիլ

եկաւ. մի ուժեղ հարուածից։ Մակեդօնակսքկ գօրքերլ։ Հասան հ՛նդկաստան և Ալէքսանգրը արևելեան Պարսկաստանի ծայրերում էլ քա դաքհեր հիա&եց, հելչէն ազգաբհակութին, գրեց նրանց մէհ, Ամեն եռանդ գործ էր դնում երիտասարդ աշխարհակալը, որ պատմութեակ մէջ էՄեծք տիտղոսին արժանացած աոյսֆխն մարդն էէ Բայց ոճեցւձւ այդ մեծ խելքը աչքի ընկնող աֆոդութիւն։ նու աճել Արևելքը, ոչնչացնել պարսկական պե տութինը դեռ կարելի էր։ Բայց կարելի՝ էր փոփոխել ասիական ոգի՛ն, կարելի էր դարերով ստրկութեան մէջ ապրած և ստրրկութիւն գարդացրած ժոգովուրդսերթւ հաս կացնել տալ թէ ինչ է պատութիւնըւ Ալէքսանդրի ուսուցիչը, յոյն մեծ փիչիսոփայ

Արիստօտէլը, կարծում էր որ ա՜նկարելի է։ Նա լաւ գիտէր թէ ինչ է Ասիան և ինչ է հելլէնակաեութինըա ուստի խորհուրդ էր տալիս Իր աշակերտին վարվել հելլէԱէերի հետ իբրև բարեկաքքների և ցեղակիցների հետ, իսկ ասիացիների հետ՝ իբրև անասա5

ների և բոյսերի հետ« «Ասիայի ազգերը,ա

աաւմ էր ԱրիստՕտէլըօժտված են կ են գանի մտքով և ճարպիկութետմր արուեսաների