մէջ, բայց Ղոլբկ » բաիւթիմհից, ուստի, գւբւսնք ուէէեն հրամայովներ իկ իրաԱք սարուկներ յոյն ազգը նոյնքսէն քաք է,
որքան և մտածող։ այդ պատճառով ա ուհի պատ ութի ւն ե. պետական լա։ ռւգոյնւ կեսՏնք»։
Աշէքսա՛նդրը մտածում էր այլ կերպ։ Նա կարծում էր թէ կարելի է փոխել ասիա կան ոգին, Դիեեվելով, ի հարկէ, այն մտքի վրա, որ ազգերը հնութիւնից չեն այսպէս կամ այնպէս ծնվում, որ առնշաբ մութիւնը ճակատագրական չէ։ 11յգ մտքի մէջ մեծ ճշմաբտութիձ, կայ, բայց և այդպէո, անսխալ հանգիսացաւ. մեծ փիլիսոփայի կարծիքը և այսօր էլ ա ճիշտ է աբքւելեսւն դատ ազգերի վերաբերմամբ
ւէԻ՞ց էր Դակասութիձը, ինչի՞ց
էր որ մարդկային աոաֆադիմութեան օրէն քը սնանկ էր հանդիսանում Ասիայի մէքէ
Առաջադիմութիէը, քազաքակրթու թիւնը նուաճոզի հրամաններով ու կարդա դրութիաՖյներով չէ մանում մի երկրի մէջ, Այ1 ժողովրդի յռմարակամ, երկարատն ա 1ակցո.թեամբ, Աեէ> աչխաբհակալի կամքը չէր կարող մի թսւ՚նի տարիներում կերպարանափոխել Ասիան։ որքան էլ էԼլէքսանդրը աշխատում էր ցոյց տալ թէ իր նոր պետու թեան մէջ չը կան ուաճոդներ ու ուաճ վաքսեր, այլ աաքենքը գաւասաբ են, որքան
