ճակվա4 չը լինէր Փսէրքսի և գասրեհի բախառը, այն էհ եւրօաղացիների Դեաո ըկգԴարվելը» Աոժամասհակ Հայաստանիս էր բաժին Վարելու Ասիայի դաաոը ելրօոԼականութեաՍ դէմ, և աԴա ասյստեղ էր հայ ՚Բսէրքսի ճակաաաղըի ողբերգական կողմը։ Տիգրանի դէմ արշաւում ե՚հ Դոօմէակսքն փոքրաթիւ բանակներ։ Բասւական է մի ընգԴարում և աԴա այն սլեաութինւը, որ կարողացնում էր կուտել Միջերկրականի ափերում կէս միլիոն գՕրց,
խորաակվում է խաղաթղթերից շի՛նած ռան
նման, Տիգբանակերտի մօա Լուկոլչչոսից յազթված Տիգրանի մէջ խոսում էր պաւոմական այն օրէնքը, որից Ասորեսաանը թաղվեց նինուէի պաաերի աակ, իսկ Պարսկաստանը ոքսչացաւ Աչէքսանգրի մի Դարուա ծից, հայկական աքեծ սլեա ութիւնը չափազանց սակաւակեաց էր, նոյն իսկ իր գԱհա դրի չափ էլ կեանք չոճւեցաւ, Տիգրանը սաոիագՎած եղասւ բաւակասՍասՍալ Հայաստանի հին աւաԴմաեներով. Ասիայի նախասնրսաոիւ աքեծ սուլթանը ընդունեց հռօմի գերիշխանութիւնը ու այդպէս կարոզացաւ շարունա֊
կել իր թագաւորութիւնը Աըաաչաաի մէջ, Այս կարճատև սլաաոմութիւնը ցոյց է աոալիս որ ասխոկան սլեաութինը կարող էր
Դեչսւ բարձրանալ և նոյնսլհւսի Դեչտութեսէմր
էլ ընկնելԱռաջաւոր Ասիան թէ Դին և թէ
