եւրօպական կուլտուրայի՛ն էքս ուղում հպատակվել, ՜քաղաքական չսյհն էր այ դահդ խօ սում, հռօմէական երևելի սլատմադիր Տա կիաոսը այսպկս է լքնորոչում հայերին. «հայ» էրը» որոնք իրա՛նց երկդիմի հաւյստարմու թեամբ հրալիրոլմ էին մէկ և միլս կողմի Լպարթնհերի և հոօմէացնների) զէնքը, իրա՚նց երկրի դիրքով, բարքկի 1.մա՚նութեամբ աւելի մօտ էին պարթևներին, նրւսնն հես, խառհվաՏ էին ամուսնութիւններով ևք անձանօթ լինելով պատութեպհ հևա, աւելի թեքվում էին դէպի այնսւեդ, դէպի սւորկութիւևըւ։, Մի ուրիշ տեղ Տակիտոս՚ն ասում է թէ հայերը ատում էի՛ն հոօմայեցիներինս
Ծռմղէնը հոօմէական ՚ տիրապետոլ թեան ամրողք ժամանակամիջոցը բԱորոչում է ասյաւադէս. Հայաստանը հոօմէական երկարատև սւիրապետութեան ժամանակ էլ էքևաը ոչ—յունական մի երկիր, որ անխզելի կաօպե բով կապված էր պարթնների պետութեա՜Ա
հես, թէ լեզուի ու կբռնի միութեամբ, թէ
րազմաթիւ ազգականական կապերով
աւոհ։ ընտանիքների մէջ, թէ հագուստի 1ւ
գէնքերի մանութեամբէ։
Բտյց սլէտք է այստեղ, միակողմանիոլ թիլևից խուսափելու համար, ասել և այն որ արևմտեան աշխարհր, իբրև ուաճող և ս,կր/
աւյնպէս չէր պահոլմ իրան Հայաստանի մհ$
