— Ուրիշ խոսքով՝ իր մորը է:
— Ասենք՝ իր մորը:
_ Ծերունին գիտե՞ այդ մասին:
_ Ո՞չ, դրա համար էր, որ ես քեզ չհամաձանեցա, երբ դու կարծեցիր, որ ծերունին խորամանկ մարդ է, նա այնքան պարզամիտ է։
— Ուրեմն երիտասարդ Հարրիսոնը ոչ միայն հպարտ է՝ այլ սրիկա:
— Չգիտեմ թե ինչ է, բայց երջանիկ մարդ է — հարստություն, գեղեցիկ կին անսահման ծուլություն:
— Ո՞ւր գնացին նրանք առավոտյան։
— Մի որևէ երկրորդական հյուրանոց։
— իսկ երիտասարդ լեյդին իմանո՞ւմ է։
— Այո՞, իմանում է, բայց ի՞նչ կարող է անել, եթե բաց անի՝ իր հորն է խայտառակելու։
Երբ սենյակից դուրս էինք գալու, Հելենան ինձ կանգնեցրեց և լուրջ տոնով ասաց.
— Զգույշ եղի՜ր, շատ մի խոսի լեյդի Հարրիսոնի հետ։
Երիտասարդ Հարրիսոնը քեզ շատ կարող է խանդել։
— Ինչո՞ւ։
— Դու այնպես տարօրինակ ես...
— Ի՞նչ տարօրինակություն ունեմ։
— Դու սև մազեր՝ ունես և կապույտ աչքեր, ապա ինչ որ այրող բան կա քո մեջ։
Ես լռեցի և երկար նայեցա Հելենային։ Նրա շրթունքնրից կարծես քամված նռան կաթիլներ էին կաթում։
— You are so strange and[1]՛...
Ես չթողեցի, որ վերջացնի Հելենան։
- Գնա՞նք,_ասացի:
5
Ես ապրում էի մի շենքում, որ կիսահյուրանոց էր։ Այնտեղ կարելի էր օրով, ամսով և մինչև անգամ տարով սենյակ վարձել։ Այդ հյուրանոցը գտնվում էր Լեկսինգտոն
- ↑ Դու այնպես տարօրինակ ես և
