Տիկին Ջեպմենը մր. Հոպկինսին քնեցրեց, իսկ Կուլինզին չթողեց, որ քնի:
Մի շաբաթը լրանալուց հետո մր. Կուլինզը հայտնեց տիկին Ջեպմենին, որ իր առևտրական գնումները վերջացել են, և պետք է մեկնի: Տիկին Ջեպմենն առանց պատասխան տալու տխրեց, և մր. Կուլինզը նշմարեց, որ տիկինը երկու կաթիլ արցունք է կախել սև և խոշոր աչքերից: Մր. Կուլինզը խոստացավ նրան շուտով վերադռնալ առևտրական գործերի պատրվակով ու մի քանի օր ևս անցկացնել իր հետ և խնդրեց նրանցից իր հասցեն:
— Հասցեի կարիք չկա, — պատասխանեց տիկին Ջեպմենը, — ես կիմանամ, թե դուք երբ կլինեք Նյու-Յորքում:
Մր.Կուլինզը չստիպեց, որովհետև ճիշտ էր տիկին Ջեպմենը: Երբ մր. Կուլինզը Նյու-Յորք էր գալիս, իր գալուց երկու օր առաջ իր պատկերն էին հրատարակում Նյու-Յորքի թերթերը և հայտարարում նրա գալը:
Տիկին Ջեպմենը հրաժեշտ տվեց մր. Կուլինզին և հեռացավ հյուրանոցից:
Մր. Կուլինզն իր փոքրիկ պայուսակի մեջ տեղավորեց շապիկները, օձիքները,գուլպաները, թաշկինակները և թղթերը, էլեկտրական կոճակը սեղմեց,որից հետո անմիջապես նեգր տնկվեց իր առաջ:
— Տար պայուսակը ներքև, ես գնում եմ:
— Շատ լավ, — ասաց նեգր բռավ:
Մր. Կուլինզը մի քանի րոպե հետո իջավ ներքև և հյուրանոցի կառավարչից խնդրեց իր հաշիվը:
Հյուրանոցի կառավարիչը ժպտուն դեմքով ներկայացրեց նրան հաշիվը — 250000 դոլլար:
Մր. Կուլինզն ապշեց. մի շաբաթ և 250000 դոլլար ծախս:
— Խնդրեմ, այս ծախսերի մանրամսները տվեք ինձ, — ասաց մր.Կուլինզը խիստ և խորապես վրդովված տոնով:
Հյուրանոցի կառավարիչը դուրս բերեց հաշիվների մանրամասնությունները` «տիկին Կուլինզի» ստորագրված ստացականներով: Դրանցից հետո պարզ եղավ մր. Կուլինզի համար, որ «տիկին Կուլինզը» գնել է ադամանդներ, մարգարիտներ, մանյակներ, 15 - 20 տեսակ շորեր և այլն:
Մր. Կուլինզն ուզեց ասել, որ այդ կինն իր կինը չէր, այլ
