Էջ:Վահան Թոթովենց, Ամերիկա.djvu/25

— Իսկ եթե այդպես լինի՞,— հետաքրքրվեց տիկինը:

— Վաճառքի զեղչը 40 տոկոս էր, ուրեմն կարժենա 180 դոլլար:

Տիկին Շիլդի աչքերն արտահայտեցին շնորհակալություն և երախտագիտություն։

— Խնդրում եմ ուղարկել այս գորգը մեր տուն,— ասաց տիկին Շիլդր,— ես կանխիկ կվճարեմ դրա արժեքը։

— Մր. Շիլդը չեկը կուղարկի ամսի գլխին, այդպես էլ խոստացել է, նեղություն մի քաշեք։

— Ու ես այժմ կվճարեմ, ունեմ այդքան դրամ, կարող եմ վճարել:

Տիկին Շիլղը հանձնեց փողը, ես ուղարկեցի ֆինանսական բաժինը:

— Այսօր կարո՞ղ եք ուղարկել,— հարցրեց տիկինը։

— Մինչև դուք տուն հասնեք, գորգը կլինի տանը, տիկին,– պատասխանեցի։

Իմ հետաքրքրությունը չափազանց աճել էր արդեն իմանալու համար, թե տիկին Շիլդը Արևելքի որ մասից էր, քանի որ արևելցի էր։

— Ներեցեք, տիկին,— համարձակվեցի ես,— Արևելքի ո՞ր մասից եք եկել դուք։

— Արաբիայից։

— Արաբիայի՞ց:

— Այո, ես արաբ եմ,— պատասխանեց տիկին Շիլդը և խորը հառաչեց։

Այդ հառաչանքի մեջ ես զգացի, որ մի ողբի պատմություն էր թաքնված, ինձ այնպես թվաց, որ այդ հառաչանքը մի եղերերգի վերջին ակորդն էր։

Երկար և կարոտագին նայեցի նրա սևասև աչքերին՝ կամարված սև և նուրբ հոնքերով ու կաթնային սպիտակուցով։

— Դո՞ւք էլ արևելցի եք,— հարցրեց տիկին Շիլդը։

— Այո, տիկին, Թուրքիայից։

Երբ նա իմացավ, որ ես Թուրքիայից եմ, կարոտով նայեց ինձ և շշնջաց

— Սելաամ... — Սելաամ...