— Ես ձեր բարոյականը չեմ որդեգրի երբեք:
— Որդեգրել կտամ:
— Ի՞նչ եք ուզում ասել վերջապես:
— Վերջին անգամ լինի, որ դուք տեսնում եք իմ կնոջը. ես միայն իմ կնոջը խնայեցի, եթե ոչ որոշել էի սպանել ձեզ իմ տան մեջ:
— Այսքա՞ն:
— Առայժմ այսքան:
Նա դրեց ատրճանակն իր գրպանը և հարեց.
— Գուդ-բայ...
— Գուդ-բայ...
Շիլդը հեռացավ իր ավտոմոբիլով, իսկ ես քայլեցի դեպի ստորերկրյա տրամվայի կայարանը:
⁂
Ամբողջ գիշեր ինձ մի միտք էր տանջում` չլինի՞ թե միստր Շիլդն իրան հերոս կարծեց:
5
Հաջորդ օրն իսկ, առավոտյան ժամը 10-ին իմ դեմ կանգնեց մեր վաճառատան համազգեստ հագած մի բոյ (տղա), որ շենքում սուրհանդակի պաշտոն էր վարում և երկարացրեց մի այցետոմս: Այցետոմսը վաճառատան տիրոջ այցետոմսն էր, որի վրա գրված էր, — Հաճեցեք մի րոպեով անցնել ինձ մոտ:
— Որտե՞ղ է այժմ նա, — հարցրեցի բոյին:
— Օֆիսումն է, — պատասխանեց բոյը:
— Շատ լավ:
Ինձ ընդունեց քաղաքավարությամբ և սիգար առաջարկեց:
— Դուք չափազանց վիրավորել եք մեր կարևոր հաճախորդներից մեկին, — սկսեց վաճառատան տերը:
— Չեմ հիշում, թե որևէ հաճախորդի վիրավորած լինեմ:
— Դուք վիրավորել եք մր. Շիլդին, ջայլամի փետուրի վաճառականին:
— Ես նրան երբեք չեմ վիրավորել. ամենայն