--Ահա դուք օտարական եք և դրա համար պաշտպանում եք...
Իմ ծանոթը թույլ տվեց, որ մր. Ռեյնոլդսը շարունակի:
--Դուք երկուսդ էլ մտաորականներ եք, - ասաց նա,-չպետք է այդ տոնով խոսեք իրար հետ:
Մր. Ռեյնոլդսը անմիջապես հանգստացավ և պատվիրեց մի բաժակ գարեջուր ինձ համար:
Մր.Ռեյնոլդսը բանաստեղծ էր, նա բացիկների համար տրիոլետներ, երկյակներ, քառյակներ էր գրում: Նա գրադաարանից հանեց մի քանի հատ և ինձ նվիրեց:
--Թերևս դուք չհավանեք իմ գրածները, համար 10 դոլլար եմ ստանում,- ազդարարեց ինձ մր. Ռեյնոլդսը:
--Քավ լիցի, ինչու չհավանեմ, անպայման կհավանեմ, քանի որ այդքան լավ են վճարում ձեզ,- պատասխանեցի և քաղաքավարության համար կարդացի դրանցից մեկը:
Այս բացիկս ձեզ գտնի
Ուրախ, զվարթ, սիրալի:
-Ինչպե՞ս եք գտնում իմ չափածոն:
-Չաձազանց հուզող, չաձազանց սահուն և մանավանդ՝ խորիմաստ,- պատասխանեցի, որպեսզի կարողանամ խուսափել կեղծ պատասխանից:
-Մի մի բաժակ բոլորի համար,- ոգևորեց մր. Ռեյնոլդսը:
Մատուցողը իսկույն լցրեց բաժակները և դրեց մեր առաջ:
Շրթունքներս խրեցի գարեջրի փրփուրների մեջ և խմեցի ագահությամբ:
-Այո՛, կարող եք չհավանել,- շարունակեց բացիկների պոետը,- ես այս րոպեիս մի քանի տող կհորինեմ և կկարողանամ ձեզ հյուրասիրել մինչև առավոտ,- ասաց պոետը և անմիջապես արտասանեց՝
Ծաղիկներ կապույտ, ծաղիկներ կարմիր,
երազի նման կգաք ու կերթաք,
Ո՛վ սիրտ իմ, դո՛ւ էլ ծաղկի պես վառվի՛ր,
եղի՛ր մի երազ, խորը՛, անհատակ:
