պետք է, որ խաբած լինեն, բայց ես զարմանում եմ ուրիշ բանի մասին, իսկապես այս հսկա գորգը ձեռքով է հյուսված:
--Այո, իհարկե:
Մր. Հարրիսոնը լռեց, դեռևս չէր համոզվում, որ արևելյան գորգը ձեռագործ է:
--Նայեցեք, որ լեյդի Հարրիսոնին գոհ թողնեք,- ասաց ծերունին և մի սև սիգար ևս տալով՝ հեռացավ:
--Very good,- պատասխանեցի մեքենայաբար:
Նրա գնալուց հետո վառեցի սիգարը: Սիգարի վրա ոչ մի ֆիրմայի ժապավեն չկար, դա հատուկ պատվեր էր Հավանայի լավագույն ծխախոտից, որի հոտը պարզապես հարբեցուցիչ էր:
Հելենան ցցվեց դեմս:
-Բարի լույս,- ասացի:
-Բարի լույս, արդեն սկսե՞լ եք աշխատանքը:
-Այո՛, ինչպես տեսնում եք:
Առավոտյան ինձ ընդունել էր մի նեգր աղախին և հաջորդել էր տիկին Հարրիսոնի պատվերը:
-Հրաշալի սիգար է, մր. Հարրիսոնը տվեց:
-Վատ է, որ լավ սիգարի վարժվեմ, հետո էժանագիները չեմ կարող ծխել:
Հելենան ժպտաց:
-Ո՞վ էր այն փոքրիկ աղջիկ, Հելենա, որ անցավ այս տեղից:
-Երիտասարդ լեյդին էր:
-Ա՞յն, որի հարսանիքն է լինելու շուտով:
-Դեռ պատանի է, ինչո՞ւ է այդքան շուտ ամուսնանում:
-Որքան շուտ, այնքան լավ:
-Ինչո՞ւ:
-Չգիտեմ, այդպես լավ է:
-Դու ուզո՞ւմ ես ամուսնանալ:
-՝ Շատ եմ ուզում,- պատասխանեց Հելենան ամենայն պարզասրտությամբ:
