Էջ:Վահան Թոթովենց, Երկեր (Vahan Totovents, Works).djvu/140

— Ծո՛, դուն ո՞ր շունն ես, որ էդպես կպատասխանես, հավկըլե^[1], ծո։

Ձեռաց սպանում էին, գցում մի փոս և հեռանում։

Մի քանի օրից գտնում էին դիակը և սկսում էին ձերբակալությունները։

* * *

Ոսկերիչ Տիգրանը մի այգի ուներ քաղաքի սպանդանոցի մոտ։ Ես գնացել էի մեր ազգականի այգին, որը գտնվում էր ոսկերիչ Տիգրանի այգուն կից։

Կեսօրին մի թուրք մտավ այգին՝ մի կողով շալակած և խաղող ուզեց։ Տիգրանը չուզեց տալ, բայց մայրը միջամտեց.

— Տուր, շուն է, կը դուշմըննա։

Տիգրանը տվեց նրան խաղող, բայց ոչ կողովը լցվելու չափ։ Թուրքը պահանջեց, որ ամբողջ կողովը լցնի։

— Կողովը լցնեմ, չես կարող շալակել, ծանր է,— ասաց Տիգրանը, կատակելով և հասկացնելով, որ ավելին չի ցանկանում տալ։

Թուրքը պահանջեց, որ անպայման կողովը լցնի։ Մայրն էլ միջամտեց, բայց Տիգրանը զայրացավ և մերժեց։

— Այդքանը որ ձրի տվի, հերիք է,— հայտարարեց Տիգրանը։ Թուրքն էլի պահանջեց։ Նրանք կպան իրար։

Տիգրանը նիհար և թուլակազմ մի մարդ էր, իսկ թուրքը՝ ուժեղ և հաղթանդամ։ Տիգրանը պարտվեց, կուշտ ծեծ կերավ և մի ատամն էլ վրա տվեց։ Ոչ ոք չմիջամտեց։

— Շուն է, կերթա հազար ու մեկ խառնակչություն կենե,— ասին բոլորը և թույլ տվին, որ Տիգրանը ծեծն ուտե։

Հինգ օր հետո Տիգրանին կանչել էին դատի:

Ես գնացել էի դատարան այդ դատը տեսնելու, հակառակ մորս պատվերին, որ այդպիսի տեղեր չգնամ։

Թուրքը դատարան ներկայացավ՝ ճակատը սպիտակ թաշկինակով կապած։ Իբր թե Տիգրանը խփել էր քարով նրա ճակատին և ջարդել։ Թուրքը ներկայացրեց դատարանին բժշկի տեղեկանքը վերքի մասին։ Տիգրանին երկու ամիս

1. Կուլ տալ։