Այս էջը հաստատված է
Երեք տարեն առնելիքս»։
Բալդին մի հեզ
Ծառայի պես
Կեսը կամա,
Կեսն ակամա
Ելավ գնաց ծովի քովը։
Թոկն ոլորեց, կախեց ծովը,
Խիստ փոթորիկ ծովում հանեց,
Ափը ափին տվեց խառնեց։
Մի քիչ հետո հանկարծ-ահա,
Ծովից ելավ մի սատանա․
— Ի՞նչ ես ուզում, Բալդի՛, մեզնից,
Թոկդ քաշիր, հանիր ծովից։
— Չէ՛, ձեր ծովը ես կխառնեմ
Ու բոլորիդ դուրս կհանեմ,
Ձեր վրայի ապառիկը,
Իմ տերտերի առնելիքը
Էսպես երկար երեք տարի
Ինչո՞ւ համար դուք չեք բերել։
— Հերիք խառնես ծովը, Բալդի՛,
Ձեռքիդ թոկը խնդրեմ վայր դի․
Շուտով կըտանք մենք քո հարկը,
Էսա կըգա իմ թոռնիկը։
Գնաց պապը, եկավ թոռը,
Եկավ տվավ գլխին զոռը,
Մլավելով ինչպես կատուն․
— Բարև քեզի,— ասավ Բալդուն,—
Էս ի՞նչ կարգ է,
Էս ի՞նչ վարք է,
Քո ուզածը
Էս ի՞նչ հարկ է,
Էս ի՞նչ լուր է․
Մեզ չարերիս
