Էջ:Քաղաքավարութեան վնասները.djvu/20

Այս էջը սրբագրված է

— 17 —


— Կը ցաւիմ որ․․․։

— Գոնէ Գում-Գափու իջի՛ր ու կէկէնիս ըսէ որ ան առնէ ու քեզի տայ որ բերես, բայց ստակը դուն տուր, եկէնիս քով պէլքի ստակ չի գտնուիր։

— Ժամն արդէն ութ եղաւ, Թորոս աղա, կ՚ըսէ ուրիշ մը, առնողն առաւ ծախողը ծախեց, ասկէց ետքը եթաս ի՞նչ պիտի ընես․ եկուր քեզի հետ բարթի մը թավլու խաղանք։

— Աս աւելի աղէկ կ՚ըլլայ, կը յարէ Ստեփաննոս աղան։

— Ոչ, ոչ, պէտք է որ երթամ, կ՚ըսէ Թորոս աղան և զբօսարանէն դուրս կը նետէ ինքզինքն երթալու համար․ շուկա՞յ․ —ոչ, առանձին տեղ մը գտնելու և քիչ մը հայհոյելու համար․ «Մշակ»ի խմբագրատունն գոնէ մօտ ըլլար․․․․․։

Շաբաթ օր է․ պիտի ածիլուի Գասպար աղան։

Սափրիչի մը խանութը կ՚երկայ։

— Սանկ շուտ մը կ՚ածիլե՞ս ինձի, և մազերս ալ կը կտրե՞ս։

— Ինչո՞ւ չէ։

* * *

Գասպար աղան կը նստի աթոռին վրա։

Սափրիչն ատենական գործողութիւնները կատարելէն ետկը կը սապոնէ իւր նոր յաճախորդն և կը դիմէ իւր զէնքերուն։

— Քեզի սա կ՚աղաչեմ որ ածելիդ սուր ըլլայ, որովհետև իմ մորուքս քիչ մը սէրթ է, վերջը դուն ալ կը չարչարուիս ես ալ։