Այս էջը սրբագրված է
Մնաս բարով ասելով
Թագավորը թագուհուն
Գնաց, չեկավ մի տարով
Թագուհին էր, օրնիբուն,
Առավոտից իրիկուն,
Առագաստում կենտ նստած՝
Լուսամուտին աչքն հառած
Սպասում էր, սպասում
Եվ աչքերը վընասում։
Աչքերն էնքան նայեցին,
Որ նայելուց ցավեցին․
Չըկա՜, չըկա՛ հոգյակը,
Սիրտն է այրում փափագը։
Միայն բուքն է խիստ հուզվում,
Ձյունն է գալիս ու դիզվում.
Ինն ամիս է հա անցնում,
