Այս էջը սրբագրված է
Ուրախ, զվարթ, ձեռք ձեռքի,
Սարեր, ձորեր շրջելով,
Անուշ, անուշ զրուցելով,
Ինչպես երկու աղունիկ,
Եկան հասան արքունիք։
Լուրը հասավ աշխարհին —
Կենդանի է դշխուհին:
Հենց էդ պահին թագուհին
Էլի առած հայելին,
Հետը անուշ խոսում էր
Ծռմռվելով ասում էր.
«Ո՞վ կա ինձնից ավելի
Արմաղ-շարմաղ, սիրելի»։
«Դու չքնաղ ես, խոսք չկա.
Խորթ աղջիկդ է որ կա,
Նա է քեզնից ավելի
Արմաղ-շարմաղ, սիրելի»։
Նորից հուզվեց թագուհին,
Տվեց փշրեց հայելին.
Դռնից ուղիղ դուրս թռավ
Խորթ աղջկան պատահավ,
Սիրտը ճաքեց ու մեռավ։
Հենց որ նրան հողեցին,
Խորը, խորը թաղեցին,
Սկսեցին հարսանիք.
Երկու ջահել ջան-ջանիկ
Պսակվեցին մուրազով.
Դեռ աշխարհը երազով
Չէր տեսել էդպես խնջույք.
Ես էլ առա մեծ հաճույք,
Էնքան գինի կոնծեցի.
Լոկ բեղերս թրջեցի։
