Էջ:...նաև Սպիտակ Եղեռն.djvu/78

Այս էջը հաստատված է

Ի՞ՆՉ Է ՍՊԱՍՎՈՒՄ

ՍԱՄՑԽԵ-ՋԱՎԱԽԵԹԻ ՀԱՅՈՒԹՅԱՆԸ


«Առավոտ»
7 օգոստոսի 1998թ.


Ըստ հունիսի 25-ի Արմենպրես Փրամ Նյուսի Թբիլիսիից կատարած հաղորդագրության (տես «Ազգ» 26 հունիսի)՝ Սամցխե֊Ջավախեթի (նահանգի պաշտոնական անվանումը) նախագահի լիազոր Գիգլա Բարամիձեն մամուլի ասուլիսում հայտարարել է, թե Սամցխե֊Ջավախեթի նախկին ոստիկանապետը՝ Վլ. Ախալկացին, Բաթումում, որտեղ նա այժմ աշխատում է որպես Աջարիայի ներքին գործերի փոխնախարար, ժողովրդավարական վերածնության միության համագումարում ելույթ ունենալով հայտարարել է, թե իբր իրեն Բարամիձեն, Շևարդնաձեի համաձայնությամբ, հանձնարարել է սպանել «Ջավախք» կազմակերպության երկու անդամի։ Գ. Բարամիձեն գտնում է, որ նմանօրինակ հայտարարություններն արվում են տարածաշրջանում անդորրը խախտելու, հայերի և վրացիների հարաբերություններում սեպ խրելու նպատակով:

Չնայած առանց կրակ ծուխ չի լինում, բայց փորձենք հավատալ պ. Բարամիձեին: Փորձենք հավատալ նաև Ախալքալաքի վարչության նախագահ պարոն Մուրադյանին, ըստ որի, սադրանքները կազմակերպվում են ընդդիմության կողմից... Նինոծմինդայի (Բոգդանովկա) վարչության նախագահ պարոն Ռ. Արզումանյանը ավելի վաղ Վրաստանի կառավարության ընդլայնված նիստում ունեցած իր ելույթում արտահայտել է այս միտքը հռետորական հարցադրմամբ. «Անհասկանալի է, ո՞ւմ է խանգարում շրջանում տիրող հանգստությունը, որտեղ տարբեր ազգությունների մարդիկ ապրում և աշխատում են ջավախեթյան բավականին բարդ սոցիալկենցաղային պայմաններում։ Ո՞ւմ է ձեռնտու անկայությունը Ջավախքում»։ (Ի դեպ, ինչպես տեսնում եք, մեծ բանաստեղծի խոսքերով ասած, միշտ «Մենք խաղաղ էինք մեր լեռների պես...»)։

Այս հռետորական հարցադրմանը ես անկեղծորեն կպատասխանեի, որ նահանգում անկայունությունը սադրում են Վրաստանի իշխանությունները, իրենց հեռագնա նպատակների համար։