անգամ, որ այդպէս կը պատասխանեմ իրեն շշուկով Կը պարուրուիմ անբացատրելի զգացումով մը. nր երկար տարիներ չէր ունեցած
Ու հիմա, երբ ամեն ինչ ըսի արդեն քեզի. սիpրելի՜, սիրելի հայր
իմ, ցտեսութիւն Դարսեսպ կու գամ որ ըսեմ.
- Բարև. հայրիկ
[[Կատեգորիա:]]
Մենք երկրեն մասնիկներ ենք: Այսինքն։ Վանն Ի,, Սասանը Մուշը
Ս Կարապեւոն է. Նեմրութը Մագնիս է երկիրը
Ուր ալ երթանք. որ երկիրն ալ շլացնե մեր նայուածքը, հոգիի աչքերով Ուրարտական մեր արմատին կապուած ենք: Այդ հին ու չհինցոդ արմատին նորաբողբոջ ծիլերն ենք:
Ուխտի էջերդ գիրքի մը մեջ ամփոփե. ըսին բարեկամներ Ու այդ
գիըքը տող ըլլայ անթրոց մեր կարոտի կրակներուն համար.
Թող ըլլայ
Վա՜յ այն հայուն. nր աոանց կարոտի կապրի վա'յ այ՜ս հայուն,
որ թափառումի ճամբաներրսն վրայ կոցոպտուած է, կարոտի զգացումեն եթե այդւպես է, եղածը կողոպուտ չէ այլ սպանութիւն
Մեզ Վանին կապոցը Երեւանն է Երեւանին կապողը կարօտն է
Ու թող կարոտը մեզ տրտմեցնելու փոխարեն ընկկսելուփոխարէն զինվաոէ,, պողպատէ համբերութէան աոաքինութեան քովն ի վեր մեր հոգիներու մեջ սերմանէ մեր արմատին վերամիանալու վճռականութիւնը
Հանուն կարօտէն ծնավ այսօրուան Հասաստանը Հայուն կարօտէն կրնար չծնիլ վաղուան Հայաստանը Վանով. Սասանով, Մուգով Թող րոցավաոի վ ա րյ ո ւ ւսն Հ ա յա ս in ան ի կարոտին կրակը րոյոր հայերու հոգինե- Ափրիկիի խորերը ԹՈՐՈՍ ԹՈԲՍՆԵԱՆ Համբարձում Պէրպէրնան էս Եդիա Ատուրեան, Պոսթոն. Փեւոր, 1997 ըկն ներս. Արարատհան դւսշտեն մինչեւ Հալեւգ, 29 Մարտ 1977
