Էջ:75-55 Թորոս Թորանեան.djvu/8

ՀԵՂԻՆԱԿԻՆ ԳՈՐԾԵՐԻՆ ԲԱՐԵ Ի, ՀԱՅՐԻԿ Ես գացի Զահլեի Հայոց գերեզմանատունը, ուր աւելի քան վաթսուն տարիներե ի վեր կը հանգչեր հայրս ճամբան կը մտածեի որքան ճաշակւսւոր ե եդւսծ հազա, որ նախ կեանքի ընկեր ընտրած է ամէնեն լաւ մայրիկը ինծի համար, եւ յեւոոյ ննջւսծ է սա գեղւստեսիլ բլրալանջին, ուր հազարամեակներ պիտի մնայ մինչեւ այն օրը, երբ Քրիստոս գայ արդարները մեղաւորներեն զւստելու: Կանգնեցայ ու սկսայ հօրս գերեզմանաքարին նայիլ այնպիսի սեւեոուն աչքերով, որ կարծեք կ՚ոււլեի քարեն ներս թափանցել ու տեսնել իր ներկայի դեմքը: Բսզց կենդանութեան դեմքը տեսա՞ծ եմ, որ ներկայի դեժքը տեսնեմ... Սակայն տեսած եմ հօրս լուսանկարը Երկու լուսանկար միայն Աոաջինին մեջ ես հօրս գիրկն եմ, երկրորդին մեջ տեգս գրաւած է, երեք ամիսը չլրացուցած Մաքրուհի քոյրս, մինչ ևս կանգնած եմ մօրս կողքին' խոժոո դեմքով մը Օր մր հւսրց տուի մօրս - Ինչո՞ւ խոժոռ եմ այս նկարին մեջ Ս՜այրս պւստմեց, թՒ, է^րբ հայրս ղրկած ե Ս՜աքրուհին. ևս խոժորոսծ եմ ըսելուի «Քո|ըս ինձմՒ, աւեյի կը սիրեք» Անձիս դեմ չարանալով յանկարծ, ես բւսցւսգւսնչեցի - վւս՜յ ինծի: Ուրեմն նախանձած եմ քրոջս: Ես ալ կը կարծՒփ, թՒ, այդ ախտէն զերծ եմ Ել ահա հիմա կանգնած եմ հօրս գերեզմանին աոջևւ: Հա յր իմ, հաւանւսբւսր գիտես արդեն, որ չւսր ւ1Էկր չեմ: Քեզի պես մարդե մը չար զաւա՞կ կր ծներ Բա|ց ունիմ գանգատներ, որոնք գուցե նորութիւն չեն քեզի համար Նախ ըսեմ, թե շուտ մեկնելուդ համար նեգուած եմ Ինչո՞ւ միայն լուսանկարի ւ1Էջ ւզիտի տեսնեի քեւլ Դուն գիտե՞ս ինչ կր նշա- նակե որբութիւն: Չե՜,"սերե ինծի, մեդա՜յ, մեդա՜յ, յիշեցի |անկարծ. որ հայրդ ու մայրդ մեռած են տարագրութեան ճամբաներուն վրայ: Բայց ղուն եօթքրոջ մեկ հատիկ եդբայրր երած ես, ու քոյրերդ. չափեն աւելի կապուած ըլլալով քեզի, միշտ գուրգուրանք ցուցաբերած են քեզի հանդեպ: Ես եօթ քոյր չեմ ունեցած քեզի պես Կեանքիս մեջ ոչ ոքի հայր չեմ կրցած ըսել: Հայր չեմ ունեցած, որ հայր րսկի: Ու միշտ այնպես զգացած եմ. որ մէկ կողմս պարա- պութիւն մը կայ, փոս մը կայ, ուր կրնամ իյնալ ամկն վայրկեան, քանի որ կողքիս հայր չունիմ Երբ տարիքս առի, ամուսնացա) եւ ունեցա] ագջիկ մը հւ մանչ մը, տղաս քոլ անունովդ չկոչեցի Գուցե նեղուած ես այդ պատճաոաւ եւ ղուն ալ գանգատներ ունիս ինծի հանդեպ՛ Ուրեմն րսեմ, քու Խաչեր անունդ յոգնեցուցած եր զիս. խաչ, խաչեր, խաչուած հայ ժողովուրդ... խաչուելեն հեռանալ կ՛ուզեի, ատոր համւսր ալ թոռնիկդ անուանեցի Արա