Մտքերն իրար խառնւեցին,
Մինչև լոյսը նա դողում,
Մինչև լոյս դուռն ու լուսամուտ
Բախում էին ու բախում։
Ամբոխն ահեղ զրոյց ունի,
Թէ այս դէպքից գիւղացին
Սպասում է ամեն տարի
Միշտ նոյն օրը խեղդւածին։
Խառնւում է օրն առաւոտից,
Գիշեր գալիս բուք ու մութ,
Ու խեղդւածը ամբողջ գիշեր
Բախում դուռն ու լուսամուտ։
