ինդուստրացման քաղաքականությամբ։ Իրականացվել են կառուցապատման լայնածավալ ծրագրեր, որի հետևանքով 1926-39-ին Երևանի բնակչությունն ավելի քան եռապատկվել է։
Աղյուսակ. Երևան քաղաքի վարչական շրջանները և բնակչությունը՝ ըստ վարչական շրջանների
| Վարչական շրջանների անվանումները |
Բնակչության թվաքանակը | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| 2007 | 2008 | 2009 | 2010 | 2011 | 2012 | |
| Երևան, ընդամենը | 1104,9 | 1107,8 | 1111,3 | 1116,6 | 1124,3 | 1127,3 |
| Աջափնյակ | 106,8 | 107,1 | 107,5 | 108,0 | 108,5 | 108,8 |
| Ավան | 50,5 | 50,8 | 50,9 | 50,9 | 51,0 | 51,0 |
| Արաբկիր | 131,4 | 131,3 | 131,1 | 131,0 | 130,5 | 130,3 |
| Դավթաշեն | 40,4 | 40,6 | 40,8 | 41,0 | 41,3 | 41,3 |
| Էրեբունի | 119,8 | 120,1 | 120,6 | 121,5 | 122,9 | 123.5 |
| Կենտրոն | 129,7 | 129,7 | 130,0 | 130,4 | 131,3 | 131,6 |
| Մալաթիա-Սեբաստիա | 140,6 | 140,6 | 141,0 | 141,5 | 142,3 | 142,6 - |
| Նոր Նորք | 143,8 | 144,5 | 145,2 | 146,4 | 148,0 | 148,6 |
| Նորք-Մարաշ | 11,5 | 11,4 | 11,3 | 11,3 | 11,3 | 11,3 |
| Նուբարաշեն | 9,5 | 9,5 | 9,6 | 9,6 | 9,7 | 9,8 |
| Շենգավիթ | 142,8 | 143,8 | 144,6 | 145,9 | 147,8 | 148,6 |
| Քանաքեռ-Զեյթուն | 78,1 | 78,4 | 78,7 | 79,1 | 79,7 | 79,9 |
Քաղաքակենտրոնացումն ուղեկցվել է բնակչության թվի բնական և արհեստ․ արագ աճով։ Արհեստ․ աճին նպաստել են նաև հայերի ներհոսքը ԽՍՀՄ նախկին հանրապետություններից և արտերկրից հայության կազմակերպված զանգվածային հայրենադարձությունը (1921-36, 1946-49, 1962-82)։ Հայրենադարձներին տեղավորելու համար Երևանում կառուցվել են Արևմտյան Հայաստանի բնակավայրերի անուններով թաղամասեր (Նոր Արաբկիր, Նոր Սեբաստիա, Զեյթուն, Նոր Մալաթիա, Կիլիկիա, Նոր Արեշ և այլն)։ 1950-ական թթ-ի վերջից կառուցվել են նաև բնակելի նոր զանգվածներ (Աջափնյակ, Նոր Նորք, Ավան-Առինջ, Դավթաշեն, Էրեբունի, Շենգավիթ և այլն)։
1959-ին Երևանի բնակչության թիվն անցել է 0,5 մլն-ից, 1979-ին՝ 1 մլն-ից, 1989-ի մարդահամարի տվյալներով՝ 1,219 մլն էր, 1991-ին՝ 1,315 մլն (ՀԽՍՀ բնակչության ավելի քան 38 %-ը)։ 1990-ական թթ-ին սոցիալ-տնտեսական դժվարությունների պատճառով հարյուր-հազարավոր մարդիկ լքել են Երևանը, մեկնել արտասահման։ Սակայն մայրաքաղաքի բնակչության նվազումը մասամբ չեզոքացվել է՝ ՀՀ մարզերից Երևան տեղափոխվածների և Ադրբեջանից փախստականների հաշվին։
2001-ի մարդահամարի տվյալներով՝ բնակչությունը Երևանում 1,1035 մլն էր (տղամարդիկ՝ 46,54 %, կանայք՝ 53,46 %) կամ ՀՀ բնակչության 34,35 %-ը, քաղաքային բնակչության՝ 53,4 %-ը։
Երևանի մշտ. բնակչության թիվը, 2012-ի հունվ. 1-ի տվյալներով, 1127,3 մլն էր (ՀՀ բնակչության 34,4 %-ը), որի 98,6 %-ը հայեր են, 0,6 %-ը՝ ռուսներ, 0,4 %-ը՝ եզդիներ, 0,4 %-ը՝ այլ ազգեր։ Բնական հավելաճի և միգրացիայի հետևանքով Երևանի բնակչությունը 2010-ին աճել է 5,3 հազարով կամ 0,5 %-ով։ Երևանի բնակչության թիվը ըստ վարչական շրջանների, տրված է աղյուսակում։
Երևանն աշխարհի հնագույն քաղաքներից է։ Հնագիտական պեղումներով պարզվել է, որ մարդն այստեղ ապրել է տասնյակհազարավոր տարիներ առաջ։ Քաղաքի տարածքում տարբեր ժամանակաշրջաններում առաջացել և զանազան պատճառներով կործանվել են բազմաթիվ բնակավայրեր։ Ժամանակագր. առումով՝ քաղաքի տարածքի հնագույն բնակավայրը Երևանյան կամ Հրազդանյան քարայրն է (Երևանյան լճի մոտ՝ Հրազդան գետի ձախ ափին), որի հնագույն, ստորին շերտը (4-5 մշակութային շերտ) թվագրվում է մուստերյան շրջանով (10-3,5 հազարամյակ առաջ)։
1950-ին Արին բերդ բլրի պեղումներով հայտնաբերվել է Վանի թագավորության Արգիշտի Ա արքայի սեպագիր արձանագրությունը, ըստ որի՝ Արգիշտի Ա-ն Էրեբունի բերդաքաղաքը հիմնադրել է մ. թ. ա. 782-ին։ Արձանագրությունը վկայում է. «Խալդ աստծո հրամանով, Արգիշտին, Մենուայի որդին Էրեբունի քաղաքը կառուցեց Բիաինիլիի հզորության համար.... Խաթե /և/ Ծուպանե երկրներից ես այնտեղ 6 հազար 600 զինվորներ բնակեցրի»։
Մ. թ. ա. VII դ-ում Կարմիր բլուրում կառուցվել է Թեյշեբաինի ամրոցը, որը մ. թ. ա. VI դ-ում կործանել են սկյութները և մեդիացիները։ Վանի քարաժայռի
