Էջ:Armenian classical poetry vol 1.djvu/105

Մեղայ պարտականս անկենդան մահուն՝
ձաղելի՛ս մեղայ,
Մեղայ անպատկառս քո բարձրութեան՝
տաղտկալի՛ս մեղայ։

Զ.
Վերջին ինձ կրկին աշխար հոգևոր՝
Զի ի կորուստ և ի կործանումն ինձ երևեցաւ,
Զի անդարձս վարատեցայ,
Զի որդիս՝ թշնամի գրեցայ,
Զի ի բարձանցն երկնից ընկեցայ,
Զի փուշս վարուց դիզեցի։
Եւ ևս առ սմին ողբք աղաղակի,
Զի անձամբ զանձն անարգեցի,
Զի բագին կորուսչին գտայ։
Այլ իմն կսկիծ դժնդակ սրտի,
Զի զիս ունին առ որ չեմ,
Զարտաքնայարդար բաժակս անմաքուր,
Զբռեալ որմս գարշունակ,
Զսին պարծանօք պաճուճեալս,
Զլոյսս ի մռայլ շրջեալ,
Զգերանակիր ակնս թշուառացեալ,
Զջահս փառաց շիջեալ,
Զամենայնիւս յամենայնի ամենայն իրօք վնասակարս,
Առ տնօրինականսն տէրունականըս,
Առ յայտնութիւնսն աստուածայինըս,
Առ երևմունսն արարչագիրս,
Առ խոնարհութիւնսն սարսափելիս,
Առ այն, զոր տեսի աչօք իսկ իմովք,
Առ որ մեծ է պատասխանատուութիւնս,
Քան առ համօրէն աւետարանին
Զարմանս, հիացմունս, հոգս հալողականս,
Անդաճմունս անհնարաւորս,
Թուականութիւնս մտաց անբարդելիս,
Ելմունս անկատարս, իջմունս անհաստատս,
Յուսահատութիւնս յարմարականըս.
Յանդիմանութիւնս պատշաճականըս,
Ձաղանս պատեհագոյնըս,