Էջ:Armenian classical poetry vol 1.djvu/117

Ոչ ըզշընչոյս տուրևառութիւն,
Այլ ըզբանիցըս կըշտամբութիւն։

Դ.
Եւ արդ, ո՞ւր իցեն փըրկութիւնքն,
Ուր սկըզբնահայրըն հաւատոց
Ի յուսահատութեանըն վայրի
Զանգըթութեանըն իմ չարիս կըրկնէ,
Մեծըն մարգարէից քարամբք բանից կոշկոճէ,
Արին բարեփառ աշտէին նիզակաւ ի մահ սատակէ,
Պատկեր ճըշմարտին ընդ Աքարու համայնիւ ջընջէ,
Աստուածարեալըն վեհից՝
Յարագողացըն վըրիժուց մատնէ,
Մարգարէածին տեսանողըն՝
Ընդ ամաղէկացւոյն առաջի տեառն ըսպապնանէ,
Նախանձաւորն աստուծոյ
Երկնատեղաց բոցովըն վատնէ,
Ըստուերին լըրումըն
Եւ նորոյս ըսկիզբըն՝
Հեծանոցին ընտրութեամբ հոսէ,
Ի մարդկանէ գովիմ և ի տեսողէդ պարսաւիմ,
Ի հողածնելոցըս երանիմ և յորդւոցըն լուսոյն աւաղիմ,
Հաճոյանամ յետին ռամկին
Եւ թագաւորիդ մեծի յաչաց ելանեմ։
Զատեանըն դատաւորին թողեալ,
Խառնակրօնիցըն աղերսեմ.
Հերքեալ ի վեհիցըն, սոսկականացըն սըպըրդիմ.
Մարմնովս արտաքուստ պըճնիմ,
Եւ անձամբըս երփնիւ ճային ճանաչիմ.
Հըպաւորիմ դաշըն հաստատել,
Եւ ուխտակորոյս արտաքս մերժիմ։
Այսօր մաքուր հոգեկիր,
Եւ վաղիւ մոլի խելագար.
Ըզտէրունի պատուէրըն լըքեալ,
Թելադըրութեան օձին հետևիմ.
Արիանամ զօրապէս և վատթարագոյնըս ընկըրկիմ.
Ըզծանրութիւն աւուրըն բառնամ,
Եւ ի ժամ վարձուն անմասն ելանեմ.