Էջ:Armenian classical poetry vol 1.djvu/128

Այս էջը հաստատված է

Որ ի վերայ ջուրցն միշտ շրջի
Եւ յերկանուն և յանծընունդ ի մեծ ծովէն
Հանէ մարմին և շունչ՝ ազգի ազգի,
Եւ զընտրեալսըն ի նոցանէ

Առնէ փառակից ձերում դասիդ.
Եւ անեղն ի մարմնի եղանիւր,
Զոր մարդոյ նմանութեամբ ի ձէնջ բարձեալ
Փառաւորութեամբ երկըրպագի։
Զոր կարդամըս առ քառակերպսըդ,
Վասն բարձրելոյդ ի ձէնջ սուրբ պատկերիդ,
Պահել յանձին իմում
Ըզտիպըս տէրունի միշտ և յարաժամ։

Ցանկք բուրաստանին,
Որ ունի առ իւր զծառն կենդանի զոսկեսաղարթըն
Եւ ըզպըտուղըն հոմազգի.
Զոր ի սերովբէիցն նուրբ պողոտայն ի մաքրեցելոյն այլ ոչ պահի,
Եւ որք ի քառաբուխ յիմաստս ձեր մըկըրտի
Ի բարունակէն արագահաս պըտղաբերի...

Բ. ԱՌ ՄԱՐԴՆ

Ի բազմադէմ և ի սըրբազան ստեղծուածըդ
Եւ յընտանի իմոյ ձևի և բնութեան բանականիս
Մա՛րդըդ բազմաթև,
Որ ունիս առ ձեռինդ ըզկըշիռ զորդւոյ նոր Սիովնի,
Եւ զօրութիւնըդ և յիմաստութիւնըդ՝
Որդւոց Ադամայ և բոլոր բանականացըս.
Եւ նախկին գաղափարըդ,
Եւ ի կընիքըդ անփոփոխ,
Ի ձուլարան դէմսըդ,
Եւ ի թագընկալ գըլուխըդ,
Ի յանտարակուսելի հանճարըդ.
Յարդիւնաւոր և յանկարօտ բանականըդ,
Ի յաստուածաբանըդ և ի վարդապետդ յիմանալեաց,
Փութա անձն իմ՝ հաղորդիլ ստուերի բանիցըդ
Եւ կենդանանալ ի խօս՝ վասն էիդ.—