Էջ:Armenian classical poetry vol 1.djvu/13

Էն բալասան ծաղիկն, որ կու ծաղկի՝
Ծաղիկն արևդ ի նըման։
Օգնէ՛, Յիսուս,
Օգնէ՛, Քրիստոս,
Օգնէ՛, մեր տէր,
Հա՜յր ամենակալ։

― Թագւո՛ր։— Յամէ՛։― Կի՞չ կիտէյայ,
Որ քոյ ծառին, հա՜յ, գովքն ասէյանք։
― Գնացէք, բերէ՜ք Խօսան պիւլպիւլն,
Որ գայ՝ գօվէ, հա՜յ, ծառս ու ծաղիկ։

Գնացին, բերին Խօսան պիւլպիւլն,
Երեկ, մըտաւ, հա՜յ, ի դարպասին.
Երեկ, մըտաւ ի դարպասին։
Բարև երետ, հա՜յ, թագւորին,
Բարև երետ թագաւորին,
Հազար բարին, հա՜յ, իր խէչ մանկտացն։

― Թագւո՛ր։― Յամէ՛։― Կի՞չ կիտէյայ,
Որ քոյ ծառին, հա՜յ, գովքն ասէյանք։
― Գնացէք, բերէ՛ք Եղնիկ դաշտին,
Որ գայ գովէ, հա՜յ, ծառս ու ծաղիկ։

Գնացին, բերին Եղնիկ դաշտին,
Երեկ, մըտաւ, հա՜յ, ի դարպասին.
Երեկ, մըտաւ ի դարպասին,
Բարև երետ, հա՜յ, թագւորին.
Բարև երետ թագաւորին,
Հազար բարին, հա՜յ, իր ծաղկունաց։

Մենք էն Դաշտին մէջ կէհէյանք,
Երբ մուտն ընկնէր, հա՜յ, հոն պառկէյանք.
Երբ մուտն ընկնէր՝ հոն պառկէյանք,
Մեծ աստուծոյ, հա՜յ, փառս տայանք։

― Թագւո՛ր։― Յամէ։― Կի՞չ կիտէյայ,
Որ քոյ ծառին, հա՜յ, գովքն ասէյանք։