Էջ:Armenian classical poetry vol 1.djvu/135

ՀԱՒՆ ՊԱՏԱՍԽԱՆԷ ԱՄԲԱՍՏԱՆԱԲԱՐ ԱՌ ՎԱՐԴԱՊԵՏՆ

Դարձաւ պատասխանեաց բոլոր բանիցս, ասացելոց,
Երագագոյն քան զոր լըւաւն ապաբանեաց հագներգութեամբ,
Ծանոյց ինձ հաւաստեաւ կորովակի արտադրութեամբ.
Զիմաստըս խորհըրդոց մեզ ընդ միմեանըս բնակութեան.
Ասէ՝ Չես արդարախօս ամբաստանողդ ըզմէնջ բանիւք.
Տարապարտ տըրտընջեցեր, յորըս ես ոչ եմ պարտաւոր.
Լո՛ւր և դու իմոց բանից, արդարախօս դատեցելոյս,
Իմ և ձեր է այս աշխարի, յորում և դուք էք պանդըխտեալ,
Ընտանի և սեպհական ըստ որում էրըն բնակութիւն,
Ի յարարչէն մեզ աւանդեալ տեղի ուսման և աճեցման
Յարմարական մեզ առ ի պէտս, որպէս ունիմք ըզկազմութիւն։
Դուք ըղձերըն տուժեցայք վասըն յանցման առ արարչին,
Աստուածութեանըն ցանկացայք, զոր ունէիք՝ զայն կորուսէք.
Յերկինս ելանելով՝ մերձ առ դըժոխըս սողացէք,
Ձեռնարկելով առ ճոխանալ՝ աղքատացայք և տնանգացայք,
Առ գերակայսն ամբառնալով կործանեցայք ի ստորին վայրս,
Առ մեծ փառըս դիմեցմամբ վերջոտնեցայք աստ առ մեզ.
Զարարչին բան մոռացայք և բանսարկուին հաւանեցայք,
Օրինօք անօրինեալք և անիծիւք դատապարտեալք,
Յանմեղութեան անդ ոչ կացեալք, անթիւ չարեաց եղէք պահակք։
Զարդարութիւնըն կորուսեալք՝ յոքունց մեղաց եղէք գըտիչք,
Տեարքըդ ծառայք ախտից գըտայք հաւանութեամբ մարդասպանին։
Ծառայքս ի ձէնջ ապըստամբեալ, որպէս և դուք ի տեառնէն։
Փուշ և տատասկ ձեզ փոխարէն, զի չսիրեցէք ըզփափկութիւնն.
Մահու վըճիռ ձեզ հատուցումն, զի չախորժէք ըզկեանս անեղծ.
Թըշնամութիւն առ սիրեցեալն ըստամբակացդ առ սիրուն հայրն.
Անդրադարձիլ ձեզ առ երկիրն ապականիչքըդ պատկերին,
Կերակուր ձեզ ի վայրէ, որպէս և մեզ երկրակեցացս,
Անասնականըս պարենիկ չիմացողացդ ըզվայելուչն,
Ընդ մեզ կենակցութիւն ձեզ չընտրողացդ առ աստուածն,
Առ ծառայս անզուգութիւն՝ զանզուգութիւն մեծարողացդ։
Բայց և անմեղքըս վնասեցաք վասըն ձերոյդ ժըպրհութեան,
Ի փառս ձեր մեք գոյացեալք և վասըն ձեր ապականեալք,
Ոչ միայն մահուամբ, այլ և սաստիկ գանարբութեամբ.
՚Նդ ընկալողացդ ըզտեառըն կամըս չընկալողքս ըզգիտութիւն,
Ընդ ազատ կամաց ունողսըդ հետևեալքս ըստ բնութեան,